Παρατήρηση, πειραματισμός και αμφισβήτηση αποτελούν τον πυρήνα της σχεδιαστικής της σκέψης.
Ένας συνδετικός ιστός ανάμεσα στη θέαση και την αντίληψη του κόσμου,
με την πνοή της μουσικής, της σύγχρονης τέχνης και της επιστήμης.

Βλέποντας τον κόσμο με μισόκλειστα μάτια ανακαλύπτει την μαγεία της ασυμμετρίας, της ατελούς ομορφιάς,
την αμεσότητα και την ευγένεια της απλότητας.
Η πρόθεση της είναι η ανάδειξη της ατομικότητας και της κρυμμένης ομορφιάς.

Ορίζει το στυλ ως ρευστή έννοια που γεννιέται από εσωστρεφής ποιότητες, που εξωτερικεύονται μέσα από ένα ενδυματολογικό περίβλημα,
δίνοντας έμφαση στη γραμμή, το χρώμα, τις μορφές, τους όγκους και τις τεχνικές όχι ως τάση μιας εποχής αλλά ως δημιουργικός χειρισμός.

Διηγείται το απόσταγμα της εμπειρίας της, μεταφέροντας μνήμες και σκέψεις στο ρούχο που από χρηστικό αντικείμενο
αποτελεί αντικείμενο αισθητικού πειραματισμού.